Baby krijgen vraagt wat van je relatie

De komst van je kindje(s) verandert je leven. Naast de vrouw die je bent, ben je nu ook moeder. Maar je bent ook nog de vriendin/vrouw van. Zoveel verschillende rollen kunnen onzekerheid met zich meebrengen. De balans vinden tussen voor jezelf zorgen, moeder zijn en tijd in je relatie te steken is soms lastig. Weet het is normaal. Denise is coach voor ouders, orthopedagoog en relatietherapeut en herkent dit.

Ik, Denise van der Valk, heb bij de geboorte van mijn eerste kind heel erg het gevoel gehad van “Waarom heeft niemand mij dit verteld?!”. Ik voelde me bijna verraden door de vrouwen om mij heen die al kinderen hadden. Mijn wolk na de geboorte van mijn eerste kind had alle kleuren, niet alleen roze. Ik werd o.a. onzeker, terwijl ik altijd al wist dat ik mama wilde worden, ik had er notabene mijn studie van gemaakt (Orthopedagogiek)! Ik voelde heel veel intense emoties, waar ik ook een beetje bang van werd. Het heeft me een aantal maanden en veel goede gesprekken met mijn partner gekost om me weer zeker van mijzelf te voelen.

“Waarom heeft niemand mij dat verteld?!”

Jullie kennen elkaar al helemaal door en door voor jullie gevoel. Jullie hebben van alles met elkaar beleefd, van feestjes, vakanties, verdriet en ruzies. Het voelt als een juist tijdstip om proberen zwanger te worden, het is een lang traject om zwanger te worden of het overkomt jullie spontaan. Wat jullie geschiedenis ook is, op een gegeven moment is de vrouw zwanger geraakt. Vanaf dat moment doorlopen jullie dezelfde fases als ieder ander stel dat een baby verwacht. De 9 maanden zwangerschap, de bevalling en dan het ouderschap. Misschien hebben jullie zwangerschapscursussen gevolgd, gesprekken gevoerd met elkaar, alle praktische spullen in huis gehaald, alles waarvan jullie dachten dat het belangrijk was om te doen/weten, voordat jullie kleine spruit ter wereld kon komen.

Cultuurshock

En dan is de baby er! Hoera! Je verwacht die roze/blauwe wolk waarover veel verteld wordt, veel verliefde gevoelens heen en weer, zowel tussen jou en het kindje als tussen jou en je partner. Maar dan blijkt dat je eigenlijk alleen voorbereid ben tót de komst van de baby. Een hele nieuwe wereld gaat voor je open en misschien komt die eerste barst in de bubbel. Je bent moe, bijkomen lukt je niet, je hormonen gaan alle kanten op. Je voelt je misschien verward, angstig, verdrietig, jaloers of boos. En omdat je die gevoelens niet kan rijmen met het beeld dat je van familie, vrienden, boeken of sociale media hebt gekregen, kan er onzekerheid opsteken. Vaak zie je in combinatie met die onzekerheid ook schaamte ontstaan: wat is er mis met mij? Ik wilde deze baby toch? Waarom vóel ik me dan zo? En door die schaamte vind je het vervolgens moeilijk om uit te spreken hoe je je écht voelt. En voíla, een vicieuze cirkel. Belangrijk is eerst om te weten dat dit heel veel voorkomt. Dat die gevoelens (meestal) heel normaal zijn. Om die negatieve cirkel te doorbreken, kun je dus eigenlijk precies het tegenovergestelde doen. Zoek veilige mensen op, dan wel in je omgeving, dan wel professioneel, met wie je durft te delen wat er van binnen speelt. En als die stap nog te groot is, schrijf het dan eerst op voor jezelf. De tekst kun je later aan iemand laten lezen of het is soms als voldoende om de verwarrende gedachten te ordenen en zo meer rust te creëren.

Van lovers naar collega’s en weer terug

Het krijgen van een baby heeft op veel gebieden zijn weerslag, zo ook op die van je relatie. En wat voor één?! Jullie waren eerst elkaars focus, nu ligt die op een 3e persoon. Van het regelen van spannende verrassingsdates, naar het bijhouden van eetschema’s. Jullie lijken meer een bedrijf te runnen, dan te ontspannen samen. Dit kan naast een mooie nieuwe liefdes impuls, ook zorgen voor irritatie, onzekerheid, kritiek, verdriet, ed. . Weet ook dat dit normaal is. Elke transitie fase vraagt extra energie en geduld. Nu zijn dat nét de dingen die de eerste weken en maanden na het krijgen van een kind, verminderd zijn. Dit komt oa. door hormonen, verstoorde nachtrust en lichamelijk herstel. Het is daarom belangrijk dat jullie met elkaar delen wat deze verandering met je heeft gedaan. Zie je partner ook gewoon als een mens, die het ouderschap aan het leren is. Het is voor allebei wennen. Geef elkaar complimenten over hoe diegene omgaat met de baby of met jou. En zet eens humor in om jullie onwennigheid in het ouderschap te verzachten.

Het komt goed

Meestal vindt jij als mama of jullie als stel gewoon na een tijdje weer een nieuwe balans. Soms duurt dit een aantal maanden, soms een jaar of soms nog langer. Dit is okay, het geeft aan dat jullie ruimte wíllen maken voor de komst van dit kindje in jullie leven. Het wordt een probleem als je merkt dat je je normale dingen niet meer kan doen of het gevoel te lang blijft hangen. Zoals moeite met slapen, ook al slaapt je baby wel rustig. Of op het werk jezelf erg opgejaagd voelen, continue je telefoon te checken en eigenlijk nauwelijks je taken kan afmaken. Of dat je merkt dat je eigenlijk alleen met stilte of ruzie communiceert met je partner. Heb je twijfels of wat je voelt wel ‘normaal’ is, check dan in met een professional op jouw gebied. De huisarts is vaak de eerste, laagdrempelige plek. Bij huisartsen werkt (meestal) ook een POH-GGZ. Deze zijn er om laagdrempelige psychische hulp te verlenen en kunnen zowel jou, als jullie als ouders/stel hulp bieden. Als je niet de juiste klik of expertise kunt vinden in de huisartsenpraktijk, kijk dan eens naar de ggz-hulpverleners in de buurt die zich hebben gespecialiseerd in de problemen waar jij tegenaan loopt.

Je bent ook altijd welkom om contact op te nemen met Denise van Samen met Denise, bekijk hier haar website www.samenmetdenise.nl.